مدح و مرثیۀ امام حسن مجتبی علیه‌السلام
بالی که پر نریخت برای تو بال نیست فطرس شدن به پای شما هم محال نیست فـطرس به این کـبوتر پر بسته یاد داد بـال شـکـسته نیز هـمیشه وبـال نیست اوج سعادت است به شوق تو پَر زدن بالا نرفت هر که به فکر کـمال نیست شــام ولادتت به هـمـه یــاد داده اسـت ماهی که سهم تو شده دیگر هلال نیست جان فمن یمت یرنی وصل ما به توست مُـردن به احـترام شما که زوال نیست قربان نوکری که زمینگیر عشق توست قربان آنکه کشتۀ شمشیر عشق توست پیـغـمبران به شوقت اگر پَر در آورند بـایـد بـرای عـرض ارادت سـر آورند پـیـغـمـبـرانه سـائـل تـو مـی‌شـونـد تـا این سـفـره را به واقعـۀ محـشر آورند در این سه بار بخشش تو سائلان شهر بـا شـوق آمـدنـد دو چـشـم تـر آورنــد شایـد رسـد به درک مـقـامت غـلام تو از جـنـس جـبـرئیل اگر نـوکـر آورنـد باید شـتـر سوار جـمل را به خاک زد بـایـد دمــار دشـمــنـتـان را در آورنـد شمشـیر تو ادامۀ شمـشیر حـیـدر است هـو هـوی تـیـغ تـو دم الله اکـبـر اسـت نام تو را همینکه در عـالـم صدا زدند با عـرشـیـان هـمه دم قـالـو بـلـی زدند روز ازل مـلائـکـه بـا ذکـر یـا کـریـم نـام تو را به سر در عـرش خـدا زدند طوفان وزید در وسط شعـر و ناگهـان آتـش بـه جـان سـیـنـۀ آل عــبــا زدنــد فـریـاد محـتـشم وسط شعر کـربلاست اهـل سـتـم به پهـلـوی خیـرالنـسا زدند بـس آتـشی ز اخـگـر الـمـاس ریـزه‌ها افـروخـتـند و در حـسن مجـتـبی زدنـد آل نـبـی چـو دسـت تـظـلـم بـر آورنـد |